Jubileumconcert: een zucht van opluchting en tevredenheid

Om nou te zeggen dat het bijna als vanzelf ging, is een tikje overdreven.

Een vergelijking met een zware bevalling is een stuk dichter bij de waarheid.

Als je midden in het koor staat en je doet je best zowel dirigent als orkest te volgen, heb je het niet zo in de gaten.

Maar als Edgar dan na bewonderenswaardig weinig tijd de video’s in ons midden werpt, blijkt met een diepe zucht van opluchting en tevredenheid dat achter die zware bevalling een prachtig kind schuil ging.

Onze 75^e verjaardag is inderdaad groots en meeslepend gevierd. Met dank aan een inval-dirigent als Stephan Pas, die ook maar even in het diepe werd gegooid. Tenslotte was het niet alleen een flashmob in Hilversum, en niet alleen een heerlijk feestje in Bussum, maar ook een staaltje totaaltheater dat in onze geschiedenis zijn weerga niet kent. Bijna een jaar lang heeft Hans van Breugel er (als regisseur) voor gestreden om het jubileumconcert op deze manier te laten plaatsvinden. Het zijn met name ook zijn standvastigheid en doorzettingsvermogen geweest die hebben geleid tot deze bijzondere uitvoering.

We hebben laten zien dat we zoveel in huis hebben, dat wij als koor meer dan overeind blijven in een decor van prachtige dans en soms aangrijpende beelden als symbool van de jaren waarin Pro Musica is opgegroeid.

En dat niet alleen in getal, maar ook in kwaliteit. Netjes op een rijtje staan en een concert zingen, dat doet en kan ieder koor. Maar het vergt nogal wat om je in zo’n overweldigende setting van dikwijls emotionele herinneringen niet weg te laten spelen. Dat is niet gebeurd, in tegendeel. Een meer dan uitverkocht MCO is getuige geweest van de vitaliteit van een bejaarde dame als Pro Musica, die na 75 jaar nog heel goed is staat is zichzelf te vernieuwen.

Ongetwijfeld hebben de gebeurtenissen van de laatste maanden, met die onverwachte dirigentenwissel en de onrust en onzekerheid die dat met zich meebrengt, een extra duwtje in de goede richting gegeven. Aan de andere kant blijft ook de spanning die dat oproept niet zonder gevolgen. Dat hebben we in die extra repetities en een tenenkrommende generale wel gemerkt.
Des te groter de verdiende trots en opluchting als niet alleen meer dan vierhonderd toeschouwers blij en opgewonden de zaal verlaten, maar wij zelf niet minder van ons optreden genoten hebben. Dat geeft vertrouwen in de toekomst.

Evert van Tijn   

Met dank aan fotograaf Renato Mazzavilla voor prachtige foto's. Het hele concert nog eens terugzien? Dat kan: deel 1 en deel 2